ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ในทุกๆวัน เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา…และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวันๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่าย อย่างที่สุด เขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆ ทำ เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อย และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว…
จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางว่า “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว…ช้วยด้วยเจ้าข้า…” พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน…แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็นว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ “ฮ่าๆๆๆ ฮู่ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ” เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า “พวกท่าน ฮึๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น…แล้วหละ ฮึๆๆๆ”
พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆ ได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว… ช้วยด้วยเจ้าข้า !” เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุกคนเลยนั่นแหละ….
ก็จะมีใครเล่า…ที่จะเชื่อคนที่เคยและชอบโกหกพกลมอย่างนี้…สักคนเล่า…และในที่สุด ฝูงแกะทั้งฝูงของเด็กเลี้ยง แกะผู้ชอบปด ก็เลยจำต้องโดนหมาป่าเขมือบกินเป็นอาหารไปเสียจนหมด ไม่มีเหลือเลยสักตัว เด็กเลี้ยงแกะเลย จำต้องมานั่งร้องให้โอดครวญอย่างน่าสงสารอยู่ตรงข้างซาก ของฝูงแกะของตัวเอง และพูดทั้งน้ำตาว่า “ไม่ควร เล้ย..เพราะข้าไม่ดีเอง ขี้โกหกโป้ปดมดเท็จ เพราะเห็นเป็นเรื่องสนุก กว่าจะรู้ว่ามันไม่ดี…ฮื่อๆๆๆ ก็สายไปเสีย แล้ว ฮื่อๆๆๆ” เขานั่งร้องให้ขี้มูกโป่งด้วยความเศร้าโศรก อย่างที่เรียกว่า ผิดครั้งนี้..เล่นเอา เขาจำต้องหัวเราะไม่ ออกไปอีกนานเลยทีเดียวเลยหละ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนที่มักหรือชอบพูดโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครสักคนเชื่อ …

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 2:

คน หนึ่ง อยู่ ใน ทุกๆ วัน เด็ก เลี้ยง แกะ คน นี้ จะ ต้อง ต้อน ฝูง แกะ ของ ตน ก็ จะ ต้อง นั่ง เมื่อ ทุก วัน ๆ จึง รู้สึก เขา เบื่อ หน่าย อย่าง di rate เขา จึง คิด หาเรื่อง สนุก ๆ ทำ
ขึ้น ด้วย เสียง อัน ดัง ก็ ร้อง ปาก ตะโกน โหว ก เหว ก Maju ตลอด ทาง ว่า "ช่วย ด้วย จ้า! ๆ ที่ พอ จะ มี กัน ... แต่ แล้ว เมื่อ ไม่ พบ ก็ และ เห็น ว่า มี หมาป่า อยู่ ที่ไหน เลย สัก ตัว เดียว แล้ว ยัง เห็น "ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ฮู่ ๆ ๆ ขำ ว่ะ คน โดน เด็ก หลอก ฮ่า ๆ ๆ ๆ" "พวก ท่าน ฮึ ๆ ๆ หมาป่า มัน วิ่ง หนี ไป ทาง โน้น ... แล้ว หละ
ก็ ให้ ต่าง เป็น โมโห กัน อย่าง มาก ด้วย เพราะ ต้อง เสีย เวลา ทำงาน ของ พวก เลี้ยง แกะ เด็ก เมื่อ หลอก ใคร ๆ ได้ สำเร็จ ก็ ให้ เป็น รู้สึก สนุกสนาน เป็น อย่าง มาก แล้ว จาก นั้น เขา ก็ ยัง แกล้ง หลอก แบบ เดิม 2-3 อีก ครั้ง ได้
จนกระทั่ง วัน หนึ่ง นี้ เด็ก คราว เลี้ยง แกะ ตาเหลือก หน้าซีด วิ่ง ร้อง เสียงหลง เลย ทีเดียว "ช่วย ด้วย จ้า! ช่วย ด้วย จ้า .... หมาป่า มา กิน แกะ แล้ว ... ช้ ว ย ด้วย เจ้าข้า! " Maju หมด คอแห้ง แต่ พวก ชาว บ้าน นั้น ด้วย ทุก คน
แกะ ทั้ง ฝูง ฝูง ของ เด็ก เลี้ยง แกะ ผู้ ชอบ ป ด เหลือ เลย ไม่มี สัก ตัว เด็ก เลี้ยง แกะ เลย แกะ ฝูง ของ ของ ตัว เอง และ พูด ทั้ง น้ำตา ว่า "ไม่ ควร เล้ ย .. ข้า ไม่ เพราะ ดี เอง ขี้ โกหก โป้ปด มดเท็จ เพราะ เห็น เป็น เรื่อง สนุก กว่า จะ รู้ ว่า มัน ไม่ ดี ... ๆ ๆ ฮื่อ ๆ ก็ สาย Maju เสีย แล้ว ฮื่อ ๆ ๆ ​​ๆ " อย่าง ที่ เรียก ว่า ผิด ครั้ง นี้ .. เล่น เอา เขา จำ ต้อง หัวเราะ ไม่ ...